www.van-gogh.pl

Vincent van Gogh urodził się w Holandii, lecz jego ojczyzną z wyboru została Francja. Malarstwem zajął się stosunkowo późno, w wieku 27 lat. Jednak malowanie traktował z fanatyzmem jako swego rodzaju misję. Jego pierwsze prace z lat 1880-1886 są ciemne w kolorze, gwałtowne i nieskoordynowane. Jednak zetknięcie się w Paryżu z impresjonizmem zmieniło wyraźnie język plastyczny van Gogha. Kolorystyka jego malarstwa stała się wtedy jaśniejsza, bardziej intensywna. W strukturze obrazu pojawiają się drobne oddzielne plamki czystych nie zmieszanych farb; znikają natomiast brązy, czernie i szarości; jest to kolor wyraźnie plenerowy, jednak bez efektów atmosferycznych, bez zamglenia i rozpylenia. Obok partii o mikrostrukturze złożonej z drobnych pociągnięć pędzla pojawiają się także połacie czystego koloru, położonego zupełnie gładko, jednolicie (Most w Arles, Słoneczniki, 1888). W swej malarskiej narracji van Gogh posługuje się innymi znakami niż impresjoniści – są one bardziej namiętne i nerwowe, przybierają kształt małych wężyków, krótkich smużek, wijących się za kierunkiem formy. Cała powierzchnia obrazu ma jednakowo silne napięcie kolorystyczne, a podział płaszczyzny jest przeprowadzony na zasadzie ornamentalnej. Niekiedy duże strefy barwne obwiedzione są ciemniejszym konturem, zdecydowanym i niespokojnym (Listonosz Roulin, 1888). Jest to próba przetłumaczenia estetyki japońskiego drzeworytu na tradycyjną europejską technikę malarstwa olejnego. Van Gogh wspominał o tym w swych listach; kopiował bowiem grafiki Hiroszige, a sztuce tej skladał też hołd otwarty, umieszczając w tle portretów plansze japońskie. Być może zapoznał się z nimi już w czasie pobytu w Anglii (1873-1875), gdzie obiekty „zamorskie” wcześnie pojawiły się w obiegu.